|
|
wlaugardagur, apríl 14, 2007 |
|
|
|
Laugardagur
Rosalega finnst mér leiðinlegt hvað ég á erfitt með að sofa út um helgar. Alla vikuna hlakkar manni til þess að geta sofið svolítið út þegar helgin mætir, en svo þegar hún mætir...þá er maður kominn af stað rétt fyrir 9. Hjá mér tengist þetta greinilega ekki svefn tímanum per se heldur greinilega þeirri staðreynd að á virkum "ræð ég ekki" hvort ég sofi lengur eða ekki, ef það er undir mér komið...þarf ég bara ekkert að sofa út!
Annars er 25 stiga hiti í London í dag, ég með góðan gest og stefnan á að eyða deginum með honum í einhverjum af görðunum í borginni með teppi, nesti og eitthvað skemmtilegt að lesa. (btw. er að lesa Chris Andersen - Long tail núna, mögnuð bók og Long tail conceptið eitthvað sem á eftir að bera mikið á næstu árin)
Mér þykir mikið til Ruper Murdochs koma, hér koma tvö quote í hann sem mér finnst áhugaverð:
,,William Shakespeare wrote for the masses. If he were alive today, he'd probably be the chief scriptwriter on All in the Family or Dallas." - Microsoft Encarta - quotations
,,Young people dont want to rely on a god like figure from above to tell them what is important, they want control over their media, instead of being controlled by it" - Chris Andersen Long tail (01:13:00)
By
Gudmundur at 4/14/2007 08:47:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmiðvikudagur, mars 28, 2007 |
|
|
|
Á maður ekkert að dvelja of lengi við hlutina?
Magnað hvernig við tökum oft ákvarðanir. Á sekúndubrotum veit maður oft hvora leiðina maður vill fara en það er ómögulegt að skýra útaf hverju maður er svona viss. Þegar við stöndum frammi fyrir einhverri vöru eða kynnumst einhverjum nýjum þá oft vitum við hreinlega strax hvort okkur líkar við einstaklinginn eða vöruna.
Þegar maður var í skóla vissi maður sem dæmi strax hvort manni líkaði við kennara eða ekki. Það tók ekki heila önn, ár eða marga tíma með honum. Af hverju er ég að pæla í þessu? Ég var að byrja á bók, Blink, sem er frá sama höfundi og The Tipping Point sem er alveg frábær.
Það hefur verið gerð rannsókn á þessu, sem talað er um í Blink, þar sem nemendur fengu þrjú 10 sec. videomyndbönd af kennurum með engu hljóði. Enginn af nemendunum átti erfitt með að gera upp hug sinn varðandi kennarann, hversu góðir eða slæmir þeir voru. Þegar myndböndin voru stytt í 5 sec. hafði það engin áhrif, útkoman var sú sama. Meira að segja þegar myndböndin voru stytt niður í 2 sec. voru niðurstöðurnar ótrúlega líkar!
Þegar sömu kennarar voru metnir af nemendum sem höfðu setið heila önn með þeim voru niðurstöðurnar þær sömu! Það er hreint ótrúlega magnað hvað undirmeðvitundin okkar er öflug! Samt er það viðtekin venja hjá okkur að við eigum aldrei að dæma bók af umbúðunum, hugsa áður en við tökum ákvarðanir...safna eins miklu upplýsingum áður en við förum af stað og svo framvegis!
Mér finnst þetta áhugavert sérstaklega með tilliti til spjalls sem ég heyrði af við Björgólf. Einn sem ég kannast við spjallaði við hann og fór að spyrja hvernig hann færi að því að ná svona miklum árangri í fjárfestingum sínum. Björgólfur svaraði því til að hann dveldi ekki of lengi við hlutina og væri ekki að velta þeim of mikið fyrir sér. ,,Það borgar sig ekki að eyða of miklum tíma í ákvarðanir, það er miklu öflugra að láta bara vaða ef maður hefur góða tilfinningu fyrir þeim.”
Ég er búinn að vera 6 ár í háskóla þar sem ég hef verið formataður á því að stoppa, gefa sér góðan tíma og velta hlutunum nógu vel fyrir sér með öllum tiltækum upplýsingum áður en vaðið er af stað. Eftir 6 ár er ég samt ennþá frekar ör og veð frekar fljótt í hlutina...ætti ég þá nokkuð að breyta því?
By
Gudmundur at 3/28/2007 05:53:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmánudagur, febrúar 19, 2007 |
|
|
|
Mánudagur
Í dag er týpískur mánudagur. Frekar kuldalegt úti, búið að vera alveg við það að byrja rigna í allan dag og bara hálf dimmt yfir. Getur verið að þetta sé í hausnum á mér? Gæti verið, samt er ég búinn að vera ferlega góður bara.
Ég er búinn að ná að áorka miklu í dag. Ég fann loksins tösku til að nota undir fartölvuna og skjöl en sú leit hefur staðið yfir frekar lengi. Taskan fannst á ebay og var uppboðið unnið kl 2.30 í nótt! Hún er á leið til London frá New York í þessum töluðu orðum. Mjög gott mál. Rétt í þessu lauk ég einnig við næstu grein í Markað Fréttablaðsins en ég hef skrifað greinaröð um markaðsmál þar undanfarið sem ég hef geysilega gaman af.
Þegar maður skrifar þarf maður skipulega að koma hugsunum sínum og pælingum niður á blað . Þetta er ákveðin heila leikfimi en þar sem ég er óstjórnlega forvitinn þykir mér upplýsingaöflunin fyrir skrif álíka skemmtileg og skrifin sjálf. Það er líka einhver góð tilfinning sem maður fær að loknum skrifum, maður er búinn að skapa eitthvað. Mjög spes.
Alla vega skrifa ég um Engagement í þetta skiptið. Þetta orð er á allra manna vörum í auglýsingaheiminum í dag en enginn virðist vita nákvæmlega hvað það er þó það viti hvað það á að vera. Greinin verður í Fréttablaðinu í þessari viku, set hana inná síðuna eftir svona 1-2 vikur.
Rakst á skemmtilega tilvitnun í Herbert Simon sem er nóbelsverðlaunahafi í hagfræði við skrifin sem mér þykir nokkuð snjöll. ,,The challenge of the information age is not to provide more information to people but to allocate the time they have to the available information, so that they will only get the information that is most important and relevant to the decisions they want to make. “ Hefur mikið að gera með engagement.
Og já að lokum, það búa 274.000 manns í þessum litla bæ, Wandsworth, sem ég bý í í London. Ég leigi með tveimur Íslendingum hérna og þykjumst við búa frekar vel. National Statistics í UK segir Wandsworth hins vegar vel fyrir neðan miðju hvað varðar fjölda fáttækra! Maður þarf að athuga þetta eitthvað! Skv. tölunum búum við í einhverjum slömmi!
By
Gudmundur at 2/19/2007 08:08:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wfimmtudagur, febrúar 01, 2007 |
|
|
|
WARC og The Ultimate Question
Var á ferlega skemmtilegri ráðstefnu í dag í Knightbridge á vegum WARC (sama stað og Hannes Smára var að kaupa sér íbúð á fyrir 1,2 milljarða minnir mig – Íbúðarlánasjóður, 90% lán?). Measuring Advertising performance. Ég hef eytt miklum tíma undanfarið í að pæla í nákvæmlega þessu. Hvernig get ég metið markaðsstarfið okkar? Hvernig á ég að mæla það? Eingöngu með sölu? Hvað með brand building? Hvaða mæla get ég notað?
Fer með ótrúlega mikið af þessari ráðstefnu en Rodrick White (held ég sé að rita nafnið hans rétt) stjórnaði ráðstefnunni, nú í ljósbláum jakkafötum. Eina ástæðan fyrir því að ég minnist á það er því hann var í ógeðslegustu skyrtu sem ég hef augum borið þegar ég fór á fyrirlestur með honum á Íslandi fyrir einhverjum mánuðum. Maðurinn sem sagt er örugglega með bæði mikla sjónskekkju og er litblindur. Hann er ritstjóri Admap sem er skyldu lesning allra markaðsmanna. Fyrirlesturinn á Íslandi var hins vegar alveg skelfilegur, farið í grunn atriði sem móðgaði flesta í salnum. White er frábær penni en ekki góður að koma svona fram. Hitti þrjá Íslendinga hérna í dag á ráðstefnunni, Hödda markaðsstjóra Ölgerðarinnar, Jón Viðar markaðsstjóra Húsasmiðjunnar og Stebba (sem var markaðsstjóri icelandair) hjá TM.
Annars er Ásgeir að koma hingað í kvöld en það stendur til að hitta félagana af ráðstefnunni með honum í kvöld.
- - -
Virkilega ánægður með The Ultimate Question sem ég er að fletta núna. Í stuttu máli gengu hún út á það að komast að því hvernig fyrirtæki geta hætt að vera með slæman hagnað og fara yfir í góðan. Slæmur hagnaður er hagnaður sem verður af sölu sem skilar óánægðum kúnnum. T.d. er þjónusta skorin niður o.s.frv. sem gerir það að verkum að þeir sem versla við fyrirtæki gera það ekki aftur og mæla ekki með því. Ráðleggja jafnvel fólki að forðast það. The Ultimate Question sem höfurnarnir komust að er “Hversu líklegt er það að þú myndir mæla með þessari vöru/fyrirtæki til vinar eða félaga?”
Þetta er nefnilega svolítið mögnuð spurning. Svarmöguleikar eru frá 0-10, 9 og 10 eru Promoters, 8 og 7 eru Passive en 6 til 0 eru Detractors. Til að finna út hversu vel fyrirtækinu gengur (að fá góðan hagnað) er Promoters-Detractors = NPS (Net Promoter Score). NPS nokkra þekkta fyrirtækja: Apple 66%, Costco 79% og ebay 71%. Þegar NPS score eru svona há eru núverandi kúnnar að auglýsa fyrirtækið/vöruna áfram til vina og félaga ásamt því að vera mjög loyal sjálfir. Þegar fyrirtækið er í þessum sporum er væntur hagnaður mikill, en ef þessu er öfugt farið má ekki gera ráð fyrir farsælli framtíð.
GE hefur tileinnkað sér þetta ásamt fleiri öðrum stórum leiðandi fyrirtækjum í heiminum. Ferlega áhugavert en á sama tíma svo einfalt. Að nota fjárhagslega mæla engöngu segir nefnilega ekkert um stöðu fyrirtækisins til framtíðar þó það sé búinn að vera vöxtur, aðeins hversu vel hefur gengið að ná fé af fólki undanfarið. Sá hagnaður getur nefnilega verið slæmut.
By
Gudmundur at 2/01/2007 09:08:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmánudagur, maí 09, 2005 |
|
|
|
The last weekend in the DJ booth
I was DJ-ing in Glaumbar last weekend. After this weekend I’ve gotten myself out of all booked gigs and checked out of the dj business. It is more than enough to be working for 365, doing an MBA degree along with doing a little freelance journalism which I hope I will be able to do more of now.
Looking back I’ve dj-ed in so many clubs in Iceland. I was counting them and they are:
Skothusid, Sjallinn, Tunglid, Hotel Island, Ingólfskaffi, Rosin, Klubburinn, Ozio, Siberia, Nashville, Nellys, Wunderbar, Mjolkurbarinn, Tetriz, Kapital, Astro, Skuggabar, Kjallarinn, Klaustrid, Spotlight, Þjóðleikhúskjallarinn, Café Victor, Fogetinn and these are the only ones can I remember!
I started playing 16 years old in Hotel Island after offering to play there for free. I was hired for about 650 ISK per hour. DJ-s in Reykjavik get almost 10 times more today. No more DJ-ing for me. :)
As promised, here and the Trendwatching.com Power Point slides.
By
Gudmundur at 5/09/2005 10:14:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmánudagur, maí 02, 2005 |
|
|
|
Takk fyrir!
Þetta tók nú ekki langan tíma en núna er ég allur í saumum og veseni. Ég og læknirinn ræddum aðeins saman á meðan kuklað var í mér og kom þá til tals hvað við hefðum það gott að búa á Íslandi og fá ,,ókeypis” heilbrigðisþjónustu. Sem dæmi, sagði hann mér, kostar álíka aðgerð og ég var í svona um 70-100þ í US. Ég borgaði í dag 1700kr.
Við Íslendingar, var mér sagt, erum því að fá þetta frítt. Það er nú samt auðvitað ekki svo.
Þetta er sami misskilningur og Steinunn Valdís varð fyrir þegar hún boðaði ókeypis leikskóla. Auðvitað er þetta ekki ókeypis, það er bara einhver annar sem borgar en sá sem fær þjónustuna. Í mínu tilfelli var ég að láta taka bletti af mér vegna notkunar á ljósabekkjum en alla tíð hef ég verið meðvitaður um skaðsemi þeirra.
Þú lesandi góður varst því að splæsa í aðgerð fyrir mig og kann ég þér mínar bestu þakkir fyrir!
Ef aðgerðin kostar 70 til 100þ á einkareknu sjúkrahúsi í US má færa sterk rök fyrir því að sama aðgerð kosti mun meira í raun á Íslandi þar sem ríkið er afleitt í öllum rekstri.
Það sem er súrast við þetta allt saman er að þeir sem borga undir mig núna hafa það margir hverjir mun verr en ég, þrátt fyrir að ég sé í námi. Með öðrum orðum hellingur af fáttækara fólki en ég, er látið borga mjög háa skatta til þess að fjármagna þjónustuna.
Svona að lokum vil ég bæði þakka aftur fyrir mig og benda á að það hefði ekki verið neitt mál fyrir mig að punga út 70-100þ fyrir aðgerðina hefði ég þurft! Þá er eina spurningin sem er eftir, hvar er réttlætið í því að taka fé af fáttæku fólki svo ég og aðrir sem vel gætu borgað fyrir þjónustuna sjáfir fáum hana frítt?
By
Gudmundur at 5/02/2005 10:06:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmiðvikudagur, apríl 27, 2005 |
|
|
|
Miðvikudagsblogg
Síðasta helgi var fullkomin. Ég var í sumarbústað með góðum vinum í góðu yfirlæti en grillið var notað óspart. Helginni verður best lýst eftirfarandi: góður félagskapur, með góðum drykkjum í heita pottinum uppi í sveit á himneskum fyrstu dögum sumars...óborganlegt alveg. Tilveran verður ekki miklu betri en þetta!
- - -
Þegar ég var að vinna hjá Tæknivali sett ég upp fyrstu tölvu fyrirtækisins sem var tengd netinu og hægt var að senda e-mail úr. Hjá Tæknivali vann ég um það leyti sem ég fékk bílpróf og nú telst ég ekki vera gamall! Á ekki lengri tíma eru tölvupóstsendingar orðnar jafn mikilvægur samskiptamáti og símtöl í daglegu amstri.
Í dag heyrði ég sem dæmi í vinkonu minni í Kanada, vini í Indlandi, félaga sem ég vann fyrir í Suður Afríku ásamt því að vera í sambandi við marga skólafélaga mína í MBA náminu vegna Kínaferðar sem við erum að skipuleggja. Við skipulagninguna hef ég notað tölvupóstinn til þess að vera í sambandi við Icelandair og tel ég víst að skólafélagi minn sem er að skipuleggja ferðina sé búin að vera í sambandi við aðila í Kína, líka með tölvupósti. Ótrúlegt verkfæri, landamæri hverfa og fjarlægðir sömuleiðis! Ég er orðin svo háður tölvupóstinum að ég læt GSMinn ná í póstinn minn á klukkutíma fresti þegar ég er ekki við tölvuna.
Bill Gates sagði einhvern tímann að breytingarnar sem við ættum eftir að sjá næstu 10 árin væru mun meiri en síðustu 50. Gaman að vera tækjafíkill á svona tímum.
Er að fara í próf í rekstrarstjórnun á föstudaginn og búinn að liggja vel yfir efninu. Ferlega ó-interesant fag finnst mér en þetta próf verður auðvitað tekið í nösina, en ekki hvað.
Var að uppgötva annað íslenskt band sem er algjör snilld, Trabant. Ég var að eignast nýju plötuna þeirra Emotional og satt að segja hef ég ekki hlustað á annað síðan. Nýja Emilíönu platan er líka nokkuð góð en ég varð fyrir miklum vonbrigðum með nýju Daft Punk plötuna. Hef verið aðdáandi þeirra frá upphafi en nýja platan er engan veginn að heilla mig.
Annars eru það útlönd sem eiga hug minn allan þessa dagana. Það stendur til að fara til Boston að hitta Jóa vin minn, helst í byrjun næsta mánaðar. Þaðan er draumurinn að fara til Kanada og hitta þar hóp af gömlum skólafélögum sem eru að útskrifast. Vinahópurinn tvístrast eftir sumarið út um allan heim bókstaflega. Kína, Bretland, Marokkó og út um allt í Kanada sem dæmi. Síðan er ég að skipuleggja Kínaferð með skólanum eins og ég drap á áðan en svo eru London hugleiðingar í gangi ásamt Arizona ferð að hitta Stebba vin minn sem mig dauðlangar að gera. Spurning hvort það sé ekki kominn tími á að selja bílinn :D
By
Gudmundur at 4/27/2005 11:55:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmiðvikudagur, apríl 13, 2005 |
|
|
|
Jack Welch, Heimapróf, Málþing ofl
Heimapróf og eitt venjulegt próf framundan hjá mér. Nóg að gera og rúmlega það. Er búinn að vera vinna talsvert undanfarið um helgar og er að fara spila á Eskifirði, hvorki meira né minna, á laugardagskvöldið næsta. Það verður mjög fróðlegt.
Annars er ég ennþá að bíða eftir Trendwatching.com glærunum sem átti að senda okkur eftir fyrirlesturinn um daginn. Mjög áhugaverður fyrirlestur í alla staði þó svo að það hafi ekki verið rosalega margt sem maður hafði ekki heyrt áður. Það var eiginlega meira hvernig það var kynnt sem var frábært og hreif mann upp úr skónum. Í stuttu máli var talað um að Kína væri mest spennandi markaðurinn um þessar mundir, ungakynslóðin í dag heitir generation C sem er rík, þenkjandi og ber virðingu fyrir foreldrum sínum og að lokum að netið eigi eftir að umturna öllu og þar verða fyrirtæki að vera á tánum.
Ég var einnig að byrja á nýrri bók í dag, Jack Welch – Winning. Straight from the gut las ég á leiðinni til Kanada mína fyrstu önn þar í Janúar 2002. Hún hreif mig strax á fyrstu síðunum og síðan þá hef ég verið mikill Welch fan. Svo mikill að einn viðskiptafræðikennari í Acadia, Walter Isenor, gaf mér einhvern tímann úrklippur úr nokkrum blöðum um Welch. Welch var þá einn af ríkustu mönnum USA og hafði ég nokkrum sinnum rætt hann við Isenor. Greinarnar voru hins vegar um skilnað sem Welch stóð í (reyndar starfslokasamning ofl sem hann fékk frá GE líka sem hafði valdið deilum) og tók hann af ríkra manna listanum þar sem fyrrverandi konan hans tók helming af öllu sem hann átti. Welch hafði nefnilega verið að halda við einn af ritstjórum Harvard Business Review sem konan hans hafði lítinn skilning á.
Winning lofar mjög góðu, hún fjallar um það hvernig eigi að sigra með aðferðum snillingsins. Straight from the gut var ævisagan Welch en Winning er meiri viðskiptafræðibók og tekur allar pælingarnar í Straight from the gut lengra sýnist mér.
Að lokum er málþing á vegum Frjálshyggjufélagsins á morgun. Það verður haldið í Iðnó í hádeginu en þar verður rætt um fjölmiðlafrumvarpið og munu Ingibjörg Sólrún og Friðbjörn Orri frá Frjálshyggjufélaginu mætast.
By
Gudmundur at 4/13/2005 12:40:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wmiðvikudagur, mars 23, 2005 |
|
|
|
Verðbólga Í gær hækkaði Seðlabankinn stýrivexti sýna um 25 punkta og standa þeir nú í 9%. Þetta gerir bankinn til þess að reyna sporna við verðbólgunni sem stendur nú í 4,7% en lögum samkvæmt ber Seðlabankanum að halda verðbólgunni á milli 1 til 4% eins og þolmörkin á myndinni hér að neðan sýna.
Sé húsnæðisliðurinn tekin út úr vísitölunni stendur verðbólgan í aðeins 2%. Það er því þessi mikla hækkun á fasteignaverði sem er að skapa þennan verðbólguþrýsting. Á sama tíma má ekki gleyma að fjármagnskostnaður hefur lækkað mikið sem maður myndi ætla að yrði til lækkunar í vísitölunni. Staðreyndin er hins vegar sú að fimm ára meðaltal af raunvöxtum er notað við gerð vísitölunnar svo lækkun vaxta undanfarið hefur ennþá lítil áhrif á hana.
Þetta fyrirkomulag er svolítið magnað þar sem verðbólgan hefur gríðarleg áhrif á allt þjóðfélagið. Það er verulegt umhugsunarefni af hverju fimm ára meðaltalið er notað því hæglega væri hægt að nota 6 mánaða eða 12 mánaða meðaltal sem myndi gera það að verkum að vísitalan yrði mun lægri en hún er núna.
By
Gudmundur at 3/23/2005 05:32:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wþriðjudagur, mars 22, 2005 |
|
|
|
Það er eðlilegt að verksmiðjur flytji til láglaunalanda Eftir því sem lönd þróast eykst framleiðni þeirra. Framleiðniaukning á sér stað þegar minna af auðlindum þarf til að framleiða meira en áður. Sem dæmi hefur aldrei þurft eins fáar hendur til þess að framleiða svona mikið magn af landbúnaðarvörum á Íslandi. Hlutfall þjóðarinnar í landbúnaði hefur hrapað en á sama tíma hefur framleiðsla hlutfallslega aukist. Hlutfall þjóðarinnar sem starfar í landbúnaði: 1801- 86,4% 1870 – 81,1% 1940 – 31,8% 1990 – 4,9%
Það sem gerist þegar færri hendur þarf sífellt til þess að framleiða ákveðnar vörur er að starfsfólk fer á milli atvinnugreina. Fólk hættir í atvinnugreinum þar sem það fær lág laun því vinnuframlag þeirra skilar litlu og fer yfir í greinar þar sem vinnuframlag þeirra skilar miklu sem aftur gefur fyrirtækjunum möguleika á að borga hærri laun. Framleiðni starfsfólks á Íslandi er mjög hátt og því eru laun há. Í Kína er framleiðni starfsfólks lág og því eru launin lág þó þetta sé að breytast, en hægt. Öll lönd lenda í því að störf tapast í ákveðnum greinum vegna þróunar en galdurinn er að ný störf verða til í öðrum greinum sem að öllu jöfnu gefa hærri laun. Meira að segja Kína er að lenda í því að tapa störfum í iðnaði eins og meðfylgjandi mynd sýnir:
Þegar Kína hefur þróast meira á landið eftir að ganga í gegnum það sama og vesturlönd eru að ganga í gegnum núna. Þ.e.a.s. að verksmiðjur eiga eftir að flytjast frá Kína til annarra landa þar sem vinnuaflið er ódýrar og ný fyrirtæki opna í landinu þar sem vinnuaflið nýtist betur.
By
Gudmundur at 3/22/2005 04:43:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
w |
|
|
|
Á leið til Nýja Íslands í sumar!
Það var verið að bjóða mér að taka þátt í 6 vikna ferð til Nýja Íslands í Kanada. Ég mun ferðast til Manitoba þann 24 júní og vera þar til 7. ágúst en afmælið mitt, 11. júlí, verður því en einu sinni haldið í Kanada!
Í 6 vikur mun ég kynnast sögu og menningu Vesturfaranna og ferðast um alla þá staði sem þeir settust að á í Manitoba. Ennfremur mun ég búa hjá Vestur íslenskri fjölskyldu allan tímann. Meira um það þegar mér berast frekari upplýsingar.
Ég ætla reyna vera duglegur að skrifa um bæði för mína og þennan merkilega atburð Íslandssögunnar á næstunni en þegar ég bjó í Wolfville í Nova Scotia setti ég saman þennan textastubb um Vesturfarana:
- - - - - - - (Mynd frá Gimli, Nýja Ísland)
VESTURFARAR Þó þú langförull legðir, sérhvert land undir fót, bera hugur og hjarta, samt þíns heimalands mót. (orti Vesturfarinn og skáldið Stephan G. Stephansson.)
Það var fyrir um 125 árum síðan að Íslendingar fóru að hópast til Vesturheims í leit að betra lífi. Talið er að allt að fjórði hver maður hafi freistað gæfunnar og haldið vestur yfir haf. Fólksfjölgun hafði verið mikil á Íslandi á þessum tíma án þess að atvinnutækifærum fjölgaði. Einnig hafa vonbrigði í sjálfstæðisbaráttunni, Öskjugos 1875 og áróður Ameríkuagentana haft þar áhrif. Landnemunum stóð til boða mikil aðstoð kanadískra stjórnvalda auk þess sem lönd stóðu þeim til boða gjaldlaust til eignar eftir fimm ára veru á þeim. Íslendingarnir prófuðu að koma sér fyrir á mörgum stöðum í Kanada, m.a. Muskoka, Kinmount norðan við Toronto og Nova Scotia. Talið er að rúmlega 100 manns hafi reynt að setjast að í Nova Scotia, rétt um 100 km frá Halifax, í landi sem þeir kölluðu Markland. Löndin þar reyndust ekki nægjanlega frjósöm auk þess sem bæði elgir og fiskur var í mun minna mæli en Ameríkuagentarnir höfðu sagt. Flestir Íslendingarnir í Nova Scotia fóru því að vinna fyrir fylkið við námugröft og vegagerð sem dæmi. Stöðugar fregnir bárust þeim þó af bjartri framtíð Íslendinga í Gimli við Winnipeg vatn í Manitoba og varð það til þess að mikill fjöldi fólks fluttist frá Nova Scotia þangað. Um 1882 var meiri hluti Íslendinga fluttir frá fylkinu en einhverjir urðu eftir í bænum Lockport og búa þar enn.
Landbúnaðarráðherra hefur látið hafa eftir sér að Íslendingabyggðirnar í Manitoba fylki séu skemmtilegustu staðir í veröldinni fyrir Íslendinga að sækja heim. Í fylkinu, og þá sérstaklega í kringum Winnipeg vatn, er að finna helling af bæjum með nöfnum eins og: Husavik, Hnausar, Miklavik og Siglavik en talið er að um 150-200 þúsund manns í Kanada eigi ættir sínar að rekja til Íslands í þriðja til fimmta ættlið. Íslenskan er reyndar á undanhaldi, flestir kunna ekki nema nokkur orð. Mikið af íslenskum orðum eru þó enn notuð eins og t.d. vínarbrauð, skyr, hangikjöt, amma, afi, langamma og langafi svo nokkur dæmi séu nefnd. Bærinn Gimli (þýðir Nýr Himinn) er einn af fjölmörgum Íslendingabæjunum í Kanada. Gimli og svæðið í kring kölluðu landnemarnir Nýja Ísland en þar höfðu þeir haft einkarétt á landnámi þar til 1897. Eftir það fóru fleiri að setjast að og þá aðallega Úkraínumenn. Þeir voru kallaðir Gallar og voru samskipti þeirra við Íslendingana hin skrautlegustu þó þjóðirnar hafi blandast með tímanum. Í Gimli er haldin Íslendingahátíð á hverju ári í ágúst mánuði en milli 40-80 þúsund manns sækja hátíðina að jafnaði. Þar eru sungin íslensk lög, ljóð lesin, ræður, kveðjur og trallað.
Í dag eru flestir Vesturfararnir í Winnipeg og Nýja Íslandi og eru þar þess víða merki. Fyrir utan þinghúsið í Winnipeg er sem dæmi stytta af Jóni Sigurðssyni. Í Manitoba háskóla er Íslenskudeild sem kennd er í íslensk mál og bókmenntir, saga og bókmenntir Vestur-Íslendinga. Einnig íslensk bókasöfn í Manitoba háskóla, Viktoríu háskóla í Bresku Kólumbíu og víðar í landinu. Fullt af söfnum og minnisvörðum eru líka að finna í Manitoba fylki um Vesturfarana og Ísland. Að lokum sem dæmi um hversu mikið af viðburðum tengdum Íslandi eru í Kanada á ári hverju þá hefur ræðismaður Íslands í Winnipeg ásamt fleirum staðið að meira en 200 atburðum það sem af er árinu nú þegar níundi mánuður ársins er að fara af stað. (30. janúar 2002)
By
Gudmundur at 3/22/2005 09:59:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wföstudagur, mars 18, 2005 |
|
|
|
Leikskjólagjöld lækka um allt að 246 þúsund krónur
Þetta er fyrirsögn á baksíðu Morgunblaðsins í morgun. Steinunn Valdís Óskarsdóttir, borgarstjóri Reykjavíkur, ætlar að fara bjóða öllum börnum á leikskólaaldri allt að 7 klukkustunda vist á dag án endurgjalds.
Ég geri ráð fyrir því að leikskólakennarar fari í framhaldi af þessu að vinna frítt og að allar þær auðlindir sem þarf til svo hægt sé að reka leikskóla verði sömuleiðis gefnar Reykjavíkurborg. Þá á ég við að Reykjavíkurborg fái leikföng, blöð, penna, mat ofl. gefins frá fyrirtækjum. Finnst fólki það líklegt? Auðvitað ekki svo einhver verður að borga.
Hádegisverðurinn er nefnilega aldrei ókeypis, aldrei! Til að fjármagna þær 850 milljónir sem þessi aðgerð kostar verður auðvitað að hækka skatta á Reykvíkinga.
Þar sem ég er Reykvíkingur er ég ekki sáttur við það að þessi kona sé að telja fólki trú um að hún sé að gera þjónustuna ókeypis sem ég, ásamt öðrum Reykvíkingum, þurfum að borga! Par sem ákveður að eignast barn spyr ekki nágrananna hvað þeim finnst heldur ræðir það sín á milli og tekur svo ákvörðun í framhaldi af því. Hvar er réttlætið í því að nágranninn þurfi að borga fyrir leikskólaplássið ef parið ákveður að eignast barn? Par sem nágranninn þekkir ekki neitt!!!
Fólk á auðvitað að fjármagna sín börn sjálft en ekki með því að læðast í vasa nagranans. Slíkt er þjófnaður. Ef fólk er látið greiða sjálft má færa rök fyrir því að sú ákvörðun para að eignast barn yrði ígrunduð mun betur. Það mætti sennilega teygja þetta ennþá lengra og segja að færri einstæðar mæður yrðu til fyrir vikið því pör væru mun undirbúnari undir þetta skref eftir slíka íhugun því ábyrgðin væri þeirra.
By
Gudmundur at 3/18/2005 08:22:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wfimmtudagur, mars 17, 2005 |
|
|
|
10 Verðmætustu vörumerkin í heiminum ($BILLIONS 2003)
1. COCA-COLA -- 70,5 2. MICROSOFT -- 65,2 3. IBM -- 51,8 4. GE -- 42,3 5. INTEL -- 31,1 6. NOKIA -- 29,4 7. DISNEY -- 28,0 8. McDONALD'S -- 24,7 9. MALBORO -- 22,2 10. MERCEDES -- 21,4
Efstu vörumerkin koma svo sem ekki á óvart en það gerir 9 sætið hins vegar. Ekki gæti ég trúað því eftir allan anti-tóbaksáróðurinn að Malboro væri verðmetið svona hátt.
By
Gudmundur at 3/17/2005 05:53:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wþriðjudagur, febrúar 08, 2005 |
|
|
|
Þróunarlönd þurfa að efla frjáls viðskipti sín á milli og hætta að bíða eftir socialistum í vestri
Þróunarlöndin ættu að hætta að leggja svona mikla áherslu á að sannfæra socialista í hinum vestræna heimi um að frjáls viðskipti við þau efli alla dáð. Þau ættu að fókusera á sína efnahagslegu jafnoka og efla frjáls viðskipti við önnur þróunarlönd þar sem þau hagnast mest á því:
The Economist skrifar:
“The bulk of the gains come from agriculture, which also carries the heaviest distortions. If the rich countries stopped intervening on behalf of farmers, the global economy would gain by $122 billion—and the rich world would benefit most of all, collecting $110 billion of those gains. Poorer countries, on the other hand, stand to gain the most, $65 billion, from liberalising their own trade regimes, not waiting for rich countries to free theirs. “
By
Gudmundur at 2/08/2005 11:45:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wföstudagur, febrúar 04, 2005 |
|
|
|
Í sjálfheldu sérhagsmuna
Það var ekki samkeppnisaðilinn sem kærði Skjá einn heldur stjórnarmaður í félagi Samtökum íþróttafréttamanna (sem reyndar vinnur einnig á Stöð 2 auðvitað). Sá snillingur, Þorsteinn Gunnarsson, segir í Mogganum í morgun að:
,,Tilvist Sýnar, Stöðvar 2, Ríkissjónvarpsins, Skjás eins og dagblaðanna byggi á móðurmáli okkar. Ef að niðurstaðan hefði verið sú að það væri leyfilegt að vera með enska þuli á þessum íþróttaleikjum, af hverju þá ekki að stíga skrefið til fulls og gera ensku að móðurmáli okkar.”
Það er augljóst að maðurinn er að verja stétt íþróttafréttamanna en það lýsir þráhyggju Þorsteins að segja að við gætum þá alveg eins stígið skrefið til fulls og gert ensku að móðurmáli okkar. Dæmigert tilfelli um sérhagsmunarhóp sem í skjóli ríkisvaldsins nær að troða sínu fram þó stór hópur samfélagsins skaðist.
Þetta er magnað þar sem það eru miklu fleiri enskar stöðvar í boði á Íslandi en íslenskar, ættum við með þessu því ekki að vera löngu búin að leggja íslenskuna niður? Er kannski auðveldara að skipta yfir á íslenska rás en erlenda á afruglaranum?
Móðurmálið stendur greinilega og fellur með íþróttafréttamönnum! Magnað þar sem þetta eru einu svokölluðu “fréttamennirnir” sem eru óþarfir. Þ.e.a.s. sjónvarpsefnið gengur út á leikina sjálfa og því frábært spark í þessa “fréttamenn” ef Skjár einn heldur áfram að sýna þessa leiki og þá aðeins með umhverfishljóðum, engri lýsingu.
By
Gudmundur at 2/04/2005 08:28:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
w |
|
|
|
Mandela með óráði, brotið á Skjá einum og nýtt frjálshyggjublogg
Heyrði í dag Nelson Mandela tala fyrir því að fella niður skuldir og dæla meiri peningum til þriðjaheimslanda. Þetta sagði gamli maðurinn vera forsendu fyrir framförum í þriðja heiminum. Í fyrsta lagi minnist ég orða Péturs Lávarðs þegar hann sagði: ,,Þróun án þróunaraðstoðar, þróunaraðstoð án þróunar.” Það er nefnilega þannig að þau ríki sem hafa fengið mest af þróunaraðstoð hafa ekkert verið að þróast. Önnur lönd sem opnað hafa fyrir frjáls viðskipti hafa náð undraverðum árangri líkt og tígrisdýrin fjögur í Asíu. Það þarf því ekki meiri peninga til þessara landa heldur miklar breytingar á infrastúktur og lagakerfi til þess að leysa úr læðingi kraft einkaframtaksins sem er forsenda framfara.
Í öðru lagi, ef skuldir þróunarlanda eru feldar niður hvers konar fordæmi gefur það? Að spilltir stjórnmálamenn, oft einræðisherrar og harðstjórar, þurfi ekki að taka afleiðingum gjörða sinna? Margir myndu svara því til að almennir borgarar eru að líða fyrir athafnir stjórnmálamannanna og þeirra vegna ætti því að fella niður þessar skuldir.
Setjum þetta í annað samhengi. Þú ferð hrottalega yfir á debet reikningnum þínum og eftir árið ertu í stórum mínus sem þú getur ekki borgað. Ef bankinn þinn myndi fella niður skuldina myndir þú hiklaust gera sama hlutinn aftur á næsta ári. Auðvitað, ég myndi sjálfur gera það. Hér er kjarninn. Þessir stjórnmálamenn gera það einnig og halda áfram óskynsömu bruðli, yfirleitt í eigin þágu eins og Pétur Lávarður benti oft á, ef þeir þurfa aldrei að taka afleiðingum gjörða sinna. Pétur Lávarður færði einnig sterk rök fyrir því að þróunaraðstoð til þróunarlanda væri: Þróunaraðstoð frá fátækum í fyrsta heiminum til ríkra í þriðja heiminum. Pétur átti við að þróunaraðstoð færi yfirleitt til spilltra stjórnmálamanna sem eyddu fénu í sig og sína en almúgurinn mætti algjörum afgangi. Pínum stjórnmálamenn þessara landa til þess að auka atvinnufrelsi, og hættum að halda þeim uppi, sem hefur verið forsenda þróunnar í ÖLLUM löndum heimsins sem hafa þróast.
- - - -
Það er ótrúlegt að Skjá einum sé bannað að senda út þá leiki enska boltans sem eru án texta eða íslenskrar lýsingar. Ef þetta er bannað, þarf þá ekki að taka fyrir allar þessar erlendu stöðvar sem Síminn og Stöð 2 endurvarpa?
Í öðru lagi, hafa ekki Stöð 2 og RÚV sent oft fréttir BBC og CNN út beint utan dagskrár án þess að nokkur texti né lýsing fylgi? Ég man eftir slíkum dæmum þegar ráðist var inn í Írak og Afganistan.
Í þriðja lagi, íslenskukunnátta þeirra sem hafa verið að lýsa leikjum er ekki til þess fallinn að vernda íslenskt mál. Muna ekki allir eftir Bubba B.O.B.A. bomba.
Í fjórða og síðasta lagi er upplýsingaskyldan, þ.e.a.s. að margir kynnu kannski ekki ensku og hefðu því þann rétt að fá erlent efni útskýrt fyrir sér á klukkutíma fresti eða svo. Þrátt fyrir að þetta séu hæpin rök spyr ég hvað með það fólk sem er nákvæmlega sama?
Málið er nefnilega það að lítil sjónvarpstöð eins og Skjár einn gæti staðið frammi fyrir því að geta ekki sýnt ákveðin leik (eða sjónvarpsefni) vegna fjárskorts ef það væri skilyrði að hafa texta eða íslenska lýsingu (sem er auðvitað raunin). Í þessu tilfelli yrði ekki hægt að sýna leikinn. Er það réttlátt gagnvart þeim sem er alveg sama og væru meira en til í að sjá leikinn á ensku? Er betra að hafa engan leik, en leik án þýðingar? Ég er á því að þetta komi ríkinu nákvæmlega ekkert við og er viss um að hér er samkeppnisaðilinn að kæra (það var einhver sem kærði) Skjá einn og beita þannig ríkisvaldinu til að hnekkja á honum sem er miður.
Að lokum, ekkert sjónvarpstæki er fast á Skjá einum og gætu því þeir sem stuðast á texta og lýsingarleysi stöðvarinnar einfaldlega sett á aðra stöð eða gert eitthvað annað en að glápa á sjónvarpið! Þessi lög eru vond.
- - -
Gunnlaugur Jónsson ræddi þetta einnig í nýju bloggi Frjálshyggjufélagsins sem er að finna hér: http://blogg.frjalshyggja.is.
By
Gudmundur at 2/04/2005 02:03:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wfimmtudagur, janúar 20, 2005 |
|
|
|
Kettir, skóli, spil, Danmörk, frelsi og eitthvað fleira.
Það er búið að vera brjálað að gera undanfarið. Aðra viku fer ég í 2 lokapróf í MBA náminu og því búinn að vera á haus að vinna í verkefnum o.fl. MSc námið í stjórnun er einnig farið af stað en þessa önn tek ég 2 kúrsa, Þekkingarstjórnun og Stefnumiðuð Stjórnun. Báðir fínir kúrsar alveg. Undanfarið hef ég verið að velta fyrir mér lokaverkefni því stefnan er að byrja á slíkum skrifum næsta sumar. Það sem heillar mest þessa dagana er Balance Scorecard sem ég ætla fara í betur síðar. Á fund með Snjólfi Ólafssyni prófessor kl 9 í dag til þess að fara í þau mál. Hann er sennilega mesti snillingur Íslendinga í BSC málum svo það er óneytanlega smá tilhlökkun að heyra hvað hann segir.
Ég skellti mér í bíó með Ásgeiri í gær á myndina Meet the Fockers. Þetta var FM sýning svo ég hitti nokkra af gömlu félögunum sem var gaman. Aldrei að vita nema maður detti aftur í útsendingu á næstunni.
Komandi helgi fer Kolla með vinkonunum til Danmerkur og ég verð að spila. Ég á reyndar vinnufundi vegna skólans alla dagana líka þar sem hópurinn minn í MBA náminu þarf að skila stórri markaðsfræðiskýrslu og einhverjum 2 öðrum frekar stórum verkefnum í næstu viku.
Jóhann Ari vinur minn er kominn til Boston og greinilega að hallast meira og meira að frjálshyggjunni sem er gaman. Ég quota Jóa: "Hver sá stjórnmálaflokkur sem leggur til að tilteknum aðilum í eðlilegum og heiðarlegum rekstri verði meinað að auglýsa vöru sína af því að einhverjir íslendingar hafa ekki sjálfsaga, ákveðni og festu til að ákveða sjálfir hvað þeir borða og hversu mikið, og verða því "fórnarlömb" skyndibitans...það er stjórnmálaflokkur með "skítlegt eðli".”
Að lokum er Fréttablaðið loks farið að berast okkur og nýr erlendur blaðberi sem kemur því til okkar. Djöfull er ég að fíla erlent vinnuafl! Nú er líka búið að laga íbúðina okkar eftir að pípulagnir fyrir ónefnd “heimilistæki” stífluðust. Komið parket á gólf, búið að sótthreinsa allt en fleira skemmdist ekki (fyrir utan mottur frá tengdó).
Að lokum að lokum :) Þá vorum við að ættleiða tvo ketti. Þeir mættu í gærkvöldi. Ekkert smá hvað þeir lífga upp á lífið hérna í herragarðinum.
By
Gudmundur at 1/20/2005 08:03:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wþriðjudagur, janúar 18, 2005 |
|
|
|
Það sem má ekki gleymast varðandi Abu Gharib
Færsla sem ég nenni ekki að eiga við sem er fengin héðan.
"The latest news on the Abu Gharib prison abuses is that, “Three Iraqi detainees who were allegedly abused at the Abu Ghraib prison by American soldiers will be among the 35 witnesses called to testify in the military trial of Spec . Charles A. Graner Jr., the Army Reservist and alleged ringleader of the abuse who is due to be court-martialed here next week.” (link here)
Everyone has seen the photos of the abuses of the Iraqi prisoners in the Abu Gharib prison, and has been assailed by a whirlwind of one-sided negative comment and propaganda. Yet, there is a positive side, and unless this is underlined, the abuses remain as a gross and dangerous misperception that can only aid the enemies of freedom and democracy.
The Abu Gharib prison affair, which includes the abuses and reaction to them, is uniformly seen and treated as bad, a black mark on the American occupation of Iraq, on the American military, the Secretary of Defense, the President of the United States, and the United States itself. This is the wrong perspective. The affair actually puts democracy and particularly the United States in a good light, one that should be the basis for any discussion of the affair and response to the critics and enemies. While we should not be happy with what happened, and treat it as the criminal act it is, we should not be surprised at the abuse at Abu Gharib prison. We should have expected even more of it. It is the nature of the environment, and the power of the guards.
The famous Stanford Prison Experiment carried out in 1971 by Psychology Professor Philip Zimbardo has showed this. The idea was to determine how people, psychologically tested as "normal," would role-play as guards and prisoners in a simulated prison environment set up for two weeks. The result: the experiment was cancelled after six days, because of the psychological torture and abuse heaped on the "prisoners" by the "guards" and the psychological collapse of some of the "prisoners." The subjects selected were not wimps, muscle men, or sadists, and were randomly assigned as guards or prisoners.
First, with this in mind, that there is not more abuse at Abu Gharib and other prisons should be surprising, given the conditions in Iraq and that these prisoners, as least some of them surely, have attacked under the cover of civilian clothes other civilians and coalition soldiers. And compare this abuse at Abu Gharib to what the ruling thugs of this world do. For example, when Saddam Hussein ruled Iraq, his son murdered 2,000 people in the Abu Gharib prison in one day. Neighboring Iran's ruling Ayatollah Khomeini murdered 30,000 political prisoners in 1988 (including children as young as 13 hanged from cranes, six at a time). On the opposite border to Iraq, when Hafez al-Assad ruled Syria in 1982, his troops murdered 15,000 in Hama in revenge against Islamic insurgents of the Muslim Brotherhood. Then, there were the day-by-day terrorist attacks on the Jews of Israel by Hamas and other terrorist organizations in 2003, killing 50 members of the security forces and 163 civilians; the civilians intentionally targeted as acts of genocide in disregard of the Genocide Convention, and the Geneva Convention meant to protect civilians in time of conflict and war.
And daily, throughout the thugdoms (such as Angola, Burma, Congo [Kinshasa], Burundi, China, Cuba, Egypt, Iran, Libya, North Korea, Sudan, and Syria, among others), people are routinely beaten, raped, tortured, some to death, and murdered in their prisons. We should be proud that among Iraqi prisoners held by the coalition military, the killing and abuse is so little, so very little, even by the "normal" abuses we should expect by virtue of the Stanford Prison Experiment.
Second, what abuse occurred was reported by other soldiers.
Third, the American military itself initiated investigations before the media got latched on to it, and although many are still ongoing and a court martial of one abuser is in progress, punishment to others has been handed out. Where, in the thugdoms, among all the mass murderers that rule one miserable people or another is there an investigation of mistreatment of prisoners?
Fourth, the press has reported the abuses to the American people—a free press at work. Same question as above. Where in the thugdoms would reporters dare to report on prison abuses?
Fifth, the American Secretary of Defense, in his control of the world's only super military the second most powerful man in the world next to the president, must publicly report to Congress and face a battery of public questions, some hostile. Again, where in the thugdoms would such a powerful head of the military face questions of the military's abuse of prisoners. Even the idea is absurd. Only in a democracy.
Sixth, both the Secretary of Defense and the President of the United States have reported on these abuses and apologized. Even the thought that Hussein, Assad, Khomeini, Castro, Kim Jung Il, or the various heads of Hamas would have done so is ridiculous. They would more likely have waved from the balcony of their office to the cheering, arm pumping, and sign waving crowds below celebrating what they had done.
So, in this Abu Gharib prison affair we have seen the power of democracy, of a democratically run military, and of a free press. Compared to the thugdoms that still enslave much of the world's people, of this we should be proud.
Yes, there is a double standard. But look at it this way. It is a compliment to the United States that our enemies and friends expect more of us, that they hold us to a high democratic standard. And it is a complement that our own journalists, politicians, and commentators also hold us to a higher standard than the thugs. They all implicitly, if not explicitly, recognize the United States for what it is. A country devoted to the rights of its citizens and those of the people of the world, and their freedom. This is indeed a complement of the first order, unknowingly bestowed on us even by our mortal enemies."
By
Gudmundur at 1/18/2005 11:46:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
w |
|
|
|
Ef menntun er máttur eru konur leiðtogar framtíðarinnar án þess að femínista þurfi til!
Ég er mikill talsmaður jafnréttis. Að mínu viti eiga allir að standa jafnir að lögum, hvort sem þeir eru konur, karlar, gulir, hvítir, brúnir, samkynhneigðir, gagnkynhneigðir o.s.frv. Það stingur mig því mjög hve femínistar á Íslandi hafa farið ófari, heimtandi ýmis forréttindi fyrir konur og talandi í raun eins og konur séu eitthvað minni máttar. Eitt slíkt var umræða um að lækka bæri stærðfræðikröfur í verkfræðinámi til þess að laða þangað að fleiri konur!
Fimínistar tala um að samfélagið sé búið að móta staðalímynd fyrir konur sem þær eru neyddar til þess að líkjast. Ef þetta er rétt hjá femínistunum (sem ég skrifa ekki undir) hvað eru þessi hópur þá að spá, búandi til einhverjar minni kröfur til að laða konur að líkt og dæmið að ofan? Hvers konar staðalímynd fyrir konur verður til við það? Konur eru minni máttar, eiga erfiðara með að læra og því verður að slaka á kröfum til þeirra!
Að mínu viti eru konur að öllu leyti jafnokar karla þó karlmenn séu ennþá mun fleiri í stjórnunarstöðum. Menntun er lykill velgengni í starfi og hún auðveldar fólki að komast í stjórnunarstöður. Með þetta í huga er áhugavert að skoða töfluna hér að ofan m.t.t. jafnréttisbaráttunnar. Getur launamunur kynjanna haldið áfram ef konur verða áfram í svona miklum meirihluta í háskólanámi? Ég held ekki og að því þurfi engar stjórnvaldsaðgerðir fyrir konur. Með frelsi handa öllum hverfur þessi munur af sjálfum sér.
Tölurnar eru nýjar frá Hagstofunni og ná til ársins 2004.
By
Gudmundur at 1/18/2005 10:11:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wsunnudagur, janúar 16, 2005 |
|
|
|
ESB umræða og myndin The Village
Það hefur sjálfsagt farið fram hjá fáum sú umræða sem hefur farið af stað eftir skýrslu Ragnars Árnasonar um Evrópusambandið og Ísland. Það sem var fréttnæmt í skýrslu Ragnars var að Íslendingar ættu að fara íhuga það hvort það væri farsælla fyrir Ísland að segja upp EES samningnum. Ólafur Teitur benti á í skemmtilegri grein fyrir helgi hversu mikið sumir fjölmiðlar hafa í fyrsta lagi breytt orðum Ragnars og í örðu lagi hreinlega gert aukaatriði að aðalatriðunum. Þetta tíundaði Ólafur Teitur í Sunnudagsþættinum í dag.
Það sem er merkilegt við niðurstöðu Ragnars er að hann, fyrstur manna, kemur fram og leggur til að EES samningurinn verði skoðaður með það í huga að okkur væri kannski betur borgið án hans, svokölluð ,,svissnesk-lausn”. Yfirlýsingar hans komu Eiríki Bergmanni og fleiri Evrópusinnum af stað með harða gagnrýni á niðurstöðu hans sem upplýst fólk tekur auðvitað með fyrirvara. Upplýst fólk veit nefnilega að Eiríkur Bergmann horfir girndaraugum á skriffinnskustörf innan ESB ef Ísland misstigi sig og hrasaði inn í reglugerðabáknið. Hvað um það. Umræðan nú í fjölmiðlum er á þann veg að ,,svissneska lausnin” sé sjálfsmorð sem leiði það af sér að íslensk fyrirtæki með starfsemi erlendis yrðu að snúa aftur heim og skrúfað yrði fyrir alla framþróun viðskiptalífsins þegar kemur að Evrópu.
Þetta hafa gapararnir rokið fram með, eins og Ólafur Teitur talaði um í Sunnudagsþættinum. ,,Svissneska lausnin” hefur verið könnuð og hún myndi alls ekki moka undan efnahagslífinu eins og segir í skýrslu Alþjóðamálastofu Háskólans (júní 2003): ,,Sama hver kosturinn verður fyrir valinu, þá er lítil ástæða til að ætla að af því hljótist miklar kollsteypur. Það er til dæmis ekki ástæða til að gera ráð fyrir öðru en áhrifin af þátttöku Íslands í innri markaði ESB á íslenskt efnahagslíf séu tiltölulega óháð því hvaða form á stjórnmálalegum tengslum landsins við Evrópu verður fyrir valinu. Reikna má með að réttindi og skuldbindingar íslenskra fyrirtækja muni í stórum dráttum verða svipuð þó vissulega skipti það kerfi sem EES samstarfið býður upp á til úrlausnar ágreiningsmálum miklu máli í samanburði við ,,svissnesku lausnina” “ (bls 82)
Ísland er auðvitað svo lítið að það hefur ekkert í stórveldi eins og Evrópusambandið. Ef þessir aðilar tveir kæmu saman liggur í augum uppi að 450 milljón manna markaður hefði meira vægi í samningaviðræðum en Ísland með okkar 0,28 milljón manns. Það sem hins vegar er heppilegt við að vera Ísland þegar samið er við ESB er að fyrirtækin okkar eru svo lítil að þau ógna hagsmunum þrýstihópa innan sambandsins mjög takmarkað. Með öðrum orðum er mun líklegra að við fáum góða samninga við stórt ríkjasamband eins og ESB því við skiptum það svo rosalega litlu máli ergo við þurfum ekkert að hafa áhyggjur af því að valtað yrði yfir okkur.
- - -
Ég var að horfa á bestu kvikmynd sem ég hef séð í langan tíma í kvöld, hún heitir The Village. Ef þú ætlar þér að sjá hana hættu þá að lesa núna! Boðskapur myndarinnar er sá sami og í frábærri grein sem ég þýddi ,,Sagan um Týnda dal” sem er inni í Writings.
Háskólaprófessor safnar saman fólki sem á brotna fortíð vegna ástvinamissi og annarra áfalla sem dynja á borgara nútímasamfélagsins (að þeirra sögn). Þetta fólk flytur með háskólaprófessornum á risa stórt land umkringt miklum skógi. Þar stofnar hópurinn samfélag byggt á samyrkjuskipulagi. Ég ætla ekki út í details en þau einangra sig algjörlega frá umheiminum. Falleg hugsjón auðvitað, að einstaklingarnir fá eins og þeir þurfa og leggja af mörkum eins og þeir geta. Það voru hins vegar ekki hagfræðileg áhrif sameignarformsins sem varð samfélaginu að hruni per se heldur einangrunin.
Þegar ástvinir fara að deyja úr litlum auð-læknanlegum sjúkdómum breytist fallega hugsjónin. Þar sem svona tilraunir hafa svo verið reyndar í raun hafa hungurmorð einnig verið sem þykkt ský fyrir fagurljóma hugsjónarinnar. Hópurinn flúði nútímasamfélagið til þess að forðast allt það vonda sem þar er að finna, aðeins til að uppgötva að ljótleikinn á ekki rót sína í samfélaginu. Ljótleiki er nefnilega bundinn við einstaklinganna sem mynda samfélagið, ekki öfugt.
Lausnarorðið er frelsi og einstaklingshyggja, ekki ánauð og sameignarstefna.
By
Gudmundur at 1/16/2005 08:01:00 e.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
wföstudagur, janúar 14, 2005 |
|
|
|
Esjan, Fréttablaðið að drepa mig, hamfarirnar og Orri í Silfrinu
Halldór Laxness sagði einhvern tímann ,,Enginn ann Íslandi meir en Íslendingarnir í Danmörku.” Þó ég hafi búið hinum megin við Atlantshafið hef ég svo sannarlega fundið fyrir sömu kennd sem hefur birst á margan og mismunandi hátt. Í dag, líkt og svo oft eftir heimkomuna hef ég dáðst að fjallinu okkar sem hefur snævi þakið verið svo glæsilegt í vetrarsólinni. Esjan er mögnuð og í dag setti ég mér það markmið að klífa hana við allra fyrsta tækifæri og berja litla sjávarþorpið okkar, Reykjavík, augum hátt uppi úr fjarska.
- - -
Fréttablaðið, ásamt símafyrirtækjunum báðum, er komið á listann minn yfir þau fyrirtæki sem eru með óvirkustu þjónustudeildir sem ég hef átt orðaskipti við. Ég hef, án alls gyss, hringt átta sinnum og kvartað yfir því að fá ekki Fréttablaðið mitt á morgnanna. Það er ekkert sem pirrar mig meira en að þurfa að horfa á Ísland í bítið yfir morgunmatnum, með fullri virðingu fyrir þeim sem stjórna þeim þætti. Áttunda skiptið var í morgun en það var keyrt til mín kl 15 í dag. Það er sami aðili sem hefur borið út blaðið hér í meira en hálft ár. Hann hefur fengið átta áminningar frá þjónustudeild blaðsins en samt heldur hann áfram að sniðganga kotið. Hvernig er hægt að gera það áfram eftir átta áminningar á rúmlega einum mánuði? Ef blaðið væri ekki frítt væri ég löngu búinn að færa viðskipti mín eitthvað annað. Ef ég þyrfti að borga fyrir það efast ég reyndar um það að ég þyrfti að kvarta átta sinnum.
- - -
Mér leiðist mjög að komast ekki yfir tímaritin sem koma til mín í hverri viku eða mánuði. Þau sem ég reyni hins vegar að komast yfir eru The Economics og Viðskiptablaðið. Öðrum áskriftum ætla ég að segja upp og hef reyndar ekki ennþá endurnýjað áskriftina mína að The Economist sem rann út um áramótin. Nýlega fjallaði það frábæra blað um hversu miklar fjárhæðir það væru sem ríkistjórnir og þegnar heimsins eru að veita þeim löndum sem lentu í náttúruhamförunum undir lok desember á síðasta ári. Fjárhæðirnar eru í sannleika sagt það háar að margir eru farnir að hafa áhyggjur af því að þangað séu að flæða of miklir peningar á of stuttum tíma. M.ö.o. að miklu fjármagni verði sóað þar sem meiri fjármunir séu að fara þangað en sé hægt að færa í nyt á skynsaman hátt. Ég hef svo sem enga sérstaka skoðun á þessu máli að öðru leyti en því hversu vel atburðirnir sýna hvað alþjóðavæðingin er kraftmikil og jákvætt afl. Við, afdalaeyja í norðri, fengum fregnir af atburðunum strax. Á Íslandi, líkt og í eflaust yfir 100 löndum er verið að safna fjármunum fyrir fólkið sem varð fyrir þessum hörmungum. Á morgun verða sjónvarpsstöðvar og útvarpsstöðvar á Íslandi samtengdar í sameiginlegu átaki til þess að safna fjármunum. Þetta finnst mér frábært og sýna hvað einkaframtakið er kraftmikið á sama tíma og maður spyr sig hvort ríkið eigi eitthvað að vera senda peninga í okkar nafni án þess að spyrja okkur. Erum við ekki full fær um að leggja til fjármagn sjálf?
Hliðstætt við offlæði fjármagns til áfallasvæðanna er AIDS verkefni sem Suður-Afríka hefur farið af stað með. Þegar ég dvaldist þar síðasta sumar fékk ég fregnir af miklum fjármunum sem höfðu farið til spillis í mörgum verkefnum til þess að sporna við þessari plágu. Aðgerðirnar féllu yfirleitt um sjálfar sig því það vantaði allan infrastrúktúr, fólk og eftirlit sem var forsenda árangurs. Miklum fjármunum var því varið í verkefni sem björguðu mjög fáum lífum. Ef slíkt hið sama gerist nú í Asíu er það ekki mikilvægt því við erum að kosta of miklu við að bjarga þar hverju mannslífi heldur vegna annarra mannslífa, á öðrum stöðum, sem ekki verður bjargað því fjármunum var varið óskynsamlega í hjálparstarf í Asíu.
- - -
Að lokum langar mig að benda á frábært Silfur Egils síðasta sunnudag þar sem Friðbjörn Orri kom fram fyrir hönd Frjálshyggjufélagsins. Fyrir þá sem misstu af þættinum er hægt að sjá hann hér:
Quote úr þættinum frá Orra:,,Barnabætur? Ég veit ekki betur en börn séu góð og skil því ekki af hverju það þarf að bæta fólki það eitthvað upp að eignast þau.”
By
Gudmundur at 1/14/2005 08:58:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|
|
w |
|
|
|
Greinasafn uppfært og Landbúnaður Ég var að uppfæra greinasafnið í ,,Writings”. Þangað var ég að setja inn greinar sem ég hef skrifað undanfarið í Ósýnilegu hönd Frjálshyggjufélagins. - - -
Stutt um íslenska sauðfjárbændur. Í hvert sinn sem stéttin lendir í óförum hleypur ríkisvaldið af stað og virðist sífellt halda að með auknum afskiptum, og styrkjum, geti það komið stéttinni í bjargálnir. Á sama tíma hafa laun sauðfjárbænda farið lækkandi og voru árið 2002 að meðaltali 978.000kr á ári. Til gamans má geta að ef heildargreiðsla ríkisjóðs til þeirra (2,5 milljarðar á ári) færu í að greiða sauðfjárbændum laun fengi hver þeirra um 1,1 milljón á ári sem er hærra en meðallaunin þeirra!
Þrátt fyrir alla þessa milljarða sem ríkið dælir í landbúnaðinn á Íslandi eru bændur ein fátækasta stétt landsins, borgararnir þurfa að borga 1 milljarð á mánuði til að styrkja þá og neyðast til að borga mun meira fyrir matvörur vegna tollamúra. Hverjum er greiði gerður með þessu kerfi? Þau rök að án landbúnaðarkerfisins leggist byggðin á landsbyggðinni af er einnig hæpin. Geirum innan landbúnaðarins er í fyrsta lagi mjög mismunað varðandi styrki. Sumir geirar landbúnaðarins fá mikið, aðrir lítið sem ekkert. Aðrar atvinnugreinar á landsbyggðinni fá auðvitað ekkert. Ennfremur þegar rýnt er í fjölda Íslendinga á aldrinum 18-65 ára sem búa á landsbyggðinni, sem eru 70680, og þá staðreynd að aðeins 3650 af þeim starfa í landbúnaði, sem gerir um 5,16%, sést hversu mikil mismunun felst í þessari byggðarstefnu. 5% af landsbyggðinni nýtur góðs af milljarðinum sem við kostum til á mánuði. Ef þessu rugli yrði hætt væri hægt að lækka skatta fjölskyldna á Íslandi um rúmlega 12.000kr á mánuði sem er sýnilegur, sá ósýnilegi (í byrjun amk) væri smá saman aukið matvöruúrval á mun betri verðum en Íslendingar hafa áður fengið að njóta hér á fróni.
By
Gudmundur at 1/14/2005 01:43:00 f.h.
|
|
|
|
|
|
|